فولاد ST52
پروفیل ST52، که به عنوان بدنه دستگاه‌های راما به کار می‌رود، از ورق ST52 تشکیل شده است. ورق ST52 از فولاد ST52 ساخته می‌شود و در ساخت پروفیل‌های بدنه دستگاه‌های راما به کار می‌رود. این ورق‌ها با توجه به استاندارد DIN 17100:1980 تولید می‌شوند. عدد ۵۲ به تنش نهایی این فولاد اشاره دارد، که بر اساس واحد کیلوگرم بر سانتی‌متر معادل ۳۶۰۰ می‌شود و تنش نهایی آن ۵۲۰۰ کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع است.
این ویژگی نشان‌دهنده استحکام بالا و جوش‌پذیری عالی این فولاد می‌باشد. استانداردهای ورق ST52 شامل استانداردهای آمریکا، آلمان و اروپا می‌شود. به عنوان مثال، در استاندارد اروپایی EN-10025-2، ST52 معادل ST355 است. همچنین، در استاندارد آلمان DIN 17100:1980 و استاندارد آمریکا، این فولاد معادل فولاد گرید ۵۰ در استاندارد ASTMA572/A572M می‌باشد.
تفاوت مهم بین فولاد ST52 و ST37
تفاوت مهم بین فولاد ST52 و ST37 که در ساختار بدنه دستگاه‌های راما استفاده می‌شوند، در متغیرهای مختلف وجود دارد. اگرچه در نگاه اول این دو نوع فولاد شباهت‌هایی به یکدیگر دارند، اما اختلاف‌های مهمی نیز وجود دارد. اولاً، این اختلاف در ساختار مولکولی آن‌ها می‌باشد. فولاد ST37 که به نام ساختمانی نیز شناخته می‌شود، یک فولاد کربنی است که تا حدود ۰/۱۷ کربن در آن وجود دارد و از عناصر آلیاژی دیگری برخوردار نیست. این نوع فولاد از نظر قیمت بسیار مقرون به صرفه است، اما فولاد ST52 دارای عناصر آلیاژی مانند منگنز، سیلیسیم و فسفر است که بر کاربرد آن در مقایسه با ST37 تأثیر بسزایی دارد.
تفاوت دیگر مهم بین این دو نوع فولاد در کاربردهای آن‌ها می‌باشد. فولاد ST37 به عنوان فولاد ساختمانی بیشتر استفاده می‌شود، در حالی که ST52 برای کاربردهایی که نیاز به استحکام و مقاومت بالا در برابر ضربه و کشش دارند، مانند سیلندرهای هیدرولیک، اجزای جرثقیل و ساخت ماشین‌آلات سنگین، به کار می‌رود.
دیگر تفاوت مهم میان این دو نوع فولاد، مقاومت در برابر خوردگی است. به دلیل میزان بالای کربن در فولاد ST37، این نوع فولاد در برابر خوردگی در محیط‌های باز و تماس با آب آسیب‌پذیرتر است. در مقابل، فولاد ST52 به دلیل دارا بودن عناصر آلیاژی، در برابر خوردگی و رنگ زدگی مقاومت بیشتری دارد.
